Кемтиклик (Ўзим гувох бўлган воқеа)

Ноябрьни ёмғирли, изғирин кунларини бири эди. Илхом ака билан машинада кетаётгандик. Йўл четида яёв кетаётган ўсмир бола кўринди. Бирдан Илхом ака: “ шу болани ёнига тўхтатинг ” деб қолди. Бу ўсмир Илхом акани илк турмушидан (ажрашиб онаси билан қолган) ўғли эди. Юпин кийинган экан, Кийимлари хўл, бошяланг ёмғирда шумтираб қопти. Кўришмаганига анча бўлган шекили, ота – бола қуюқ саломлашишди. Илхом ака ўғлини олдида ўзини худди айбдордек хис қиларкан. Хол ахвол сўрашиб жуда хижолат бўларди.Нега қалинроқ кийинмадинг ,шамоллаб қоласанку бунақада? деди, ўғлини бу ахволда кўриб уялдими ёки рахми келдими?, ўзи кийиб турган устидаги курткасини шарт ечиб қаршилик қилишига қарамай ўғлига кийдириб қўйди. “Менда бошқа бор, буни сен киявер, иссиқ кийиниб юргин” деди. Хайрлашдик.

Йўлда кетарканмиз Илхом ака: Бошим осмонга етгудек хурсанд бўлганимдаям, шу ўғлимни кўрсам ёки эсласам “ерга тушиб қоламан” деди. Ўзи нимага ажрашгансизлар ? десам. Илхом ака: “Хотиним ёмон эмасди, шунчаки мен бошқасини севардим. Ота – онамни қистови билан унга уйлангандим. Шунда хам яшаб кетишимиз мумкин эди. Лекин севганим билан кўпроқ бахтли бўламан деб ўйлагандим.Ўша вақтлар севгим олдида шу ўғлим хам кўзимга кўринмаган. Ёш ўтган сари эса, фарзанд қанчалар улуғ неъмат эканлигини хис этаркансан. Фарзанд немаъти олдида севги – мухаббат каби нарсалар, ёшликдаги ўтгинчи хойи хавасдек туюлиб бораркан”.деди.
      
 Нима дейишни хам билмайман. Узоқ жим кетдик.